6 กฎหมาย ที่ SME ธุรกิจสายอาหารควรรู้ !!

ใครที่กําลังก้าวเข้ามาเป็นผู้ประกอบการ SME เรื่องสำคัญที่มองข้ามไปไม่ได้เลยก็คือ เรื่องของกฎหมายธุรกิจ โดยเฉพาะสายผลิตอาหาร ภายใต้กฎระเบียบและมาตรฐานของอุตสาหกรรมอาหารนั้น ที่เกี่ยวข้องตั้งแต่วัตถุดิบทางการเกษตรไปจนถึงการแปรรูป การขนส่ง และการตลาดก่อนจะถึงมือผู้บริโภค

 
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ประกอบการหน้าใหม่ที่เข้ามาในตลาดอาจจะไม่เข้าใจ จำเป็นต้องศึกษาและทำความเข้าใจ ซึ่งปัจจุบันมีกฎหมายและข้อบังคับ ที่ผู้ผลิตอาหารควรให้ความสำคัญ
 
1. พ.ร.บ.มาตรฐานสินค้าเกษตร พ.ศ. 2561 : กฎหมายที่กำหนดมาตรฐานสินค้าเกษตรกำหนดกระบวนการตรวจสอบ และรับรองมาตรฐานสินค้าเกษตรเพื่อควบคุมและส่งเสริมสินค้าเกษตรให้มีคุณภาพ มาตรฐาน และปลอดภัยแก่ประชาชน โดยครอบคลุมสินค้าเกษตรทั้งพืช สัตว์ ประมง และมีข้อกําหนดในการควบคุมกิจกรรมอื่นที่ต่อเนื่องจากการผลิตสินค้าเกษตร อาทิ การขนส่งสินค้าเกษตร คลังสินค้าเกษตร สะพานปลา โรงฆ่าสัตว์ เป็นต้น กำกับโดย สำนักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ (มกอช.)
 
2. พ.ร.บ.พันธุ์พืช พ.ศ. 2550 : เป็นกฎหมายที่กำกับดูแลสุขอนามัยพืช โดยกำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการนำเข้าและส่งออกสินค้าพืชให้เป็นไปตามมาตรฐานสากล และเพื่อป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากพืชที่นำเข้ามาในประเทศ รวมการส่งออกพืชไปยังตลาดต่างประเทศ โดยมีกรมวิชาการเกษตร เป็นหน่วยงานกำกับดูแล
 
3. พ.ร.ก.การประมง พ.ศ. 2558 : กฎหมายข้อกำหนดให้มีการปฏิบัติตามพันธกรณีที่ประเทศไทยมีต่อองค์การระหว่างประเทศ และเพื่อการบริหารจัดการทรัพยากรสัตว์น้ำให้เกิดความยั่งยืน โดยคำนึงถึงปัจจัยทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมในระยะยาว และการรักษาความสมดุลในระบบนิเวศ และสร้างความมั่นใจในการบริโภคสัตว์น้ำที่ได้จากการเพาะเลี้ยง ทั้งที่มีคุณภาพและสุขอนามัยที่ได้มาตรฐาน กำกับดูแลโดยกรมประมง
 
4. พ.ร.บ.อาหาร พ.ศ. 2522 : กฎหมายที่ใช้เกี่ยวข้องกับอาหารมากที่สุด คือ เครื่องหมาย อย. ที่กำกับโดยสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา มีหน้าที่ดูแลการควบคุมคุณภาพของอาหาร คุ้มครองผู้บริโภคโดยมุ่งเน้นที่การขออนุญาต การตรวจสอบ การขึ้นทะเบียน รวมทั้งในเรื่องของการโฆษณาเกี่ยวกับอาหาร
 
5. พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ.2559 : กฎหมายที่สร้างระบบการควบคุม ตรวจสอบคุณภาพในกระบวนการฆ่าสัตว์ และการขนส่งเนื้อสัตว์ รวมถึงการชำแหละและตัดแต่งเนื้อสัตว์ เพื่อการจำหน่ายให้ได้มาตรฐานยิ่งขึ้น และเพื่อสร้างความปลอดภัยด้านอาหาร เป็นการคุ้มครองผู้บริโภคให้ได้บริโภคเนื้อสัตว์ที่ถูกสุขอนามัย โดยมีกรมปศุสัตว์เป็นหน่วยงานกำกับดูแล
 
6. พ.ร.บ.คณะกรรมการอาหารแห่งชาติ : และเพื่อให้มีหน่วยงานหลักที่เป็นกลไกในการกำหนดนโยบาย และกำหนดยุทธศาสตร์ด้านอาหารในมิติด้านคุณภาพ ความปลอดภัยของอาหาร ความมั่นคงอาหาร และการศึกษาด้านอาหารโดยครอบคลุมทั้งห่วงโซ่อุปทาน และมีประสิทธิภาพในลักษณะบูรณาการของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อการคุ้มครองผู้บริโภค การส่งเสริมและสนับสนุนการค้าและอุตสาหกรรมเกี่ยวกับอาหาร ทั้งภายในและตลาดต่างประเทศ

นอกจากนี้ การทำธุรกิจด้านอาหาร เพื่อให้เติบโตได้อย่างมั่นคง ท่ามกลางสภาวะการแข่งขันของตลาดโลก  อาจจะต้องพบเจอกับความท้ายทายใหม่ใหม่ ๆ อย่างเช่น การจัดการซัพพลายเชนอย่างยั่งยืน ซึ่งทุกกระบวนต้องทำงานสอดคล้องกันอย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งจะส่งผลต่อต้นทุนการผลิต การขนส่ง การจัดเก็บ และที่สำคัญคือการสร้างความพึงพอใจให้ลูกค้า
 
ทั้งยัง ต้องให้ความสำคัญนเรื่องของมาตรฐานสินค้าอาหารปลอดภัยและเป็นมิตรต่อโลก เป็นเทรนด์ที่ผู้บริโภคในตลาดต่างประเทศให้ความสำคัญมาก ขณะที่ตลาดในประเทศไทยก็มีการตื่นตัวในด้านนี้ ดังนั้นมาตรฐานอาหารปลอดภัยยังต้องมีมาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อม
 
สิ่งที่ผู้ผลิตอาหารจะต้องเข้าใจ ไม่เพียงมาตรการกฎระเบียบในประเทศ แต่รวมถึงแนวโน้มความท้าทายใหม่ที่ผู้ประกอบการด้านอาหารในทุกระดับจะต้องได้รับผลกระทบ และควรศึกษา พร้อมปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด